Historia Parafii Kadzidło

        Przed 1740 r. na górze zarosłej drzewem sosnowym stała kaplica św. Onufrego, wyznawcy pustelnika, 11 łokci długa i tyleż szeroka, i 6 wysoka. Z Myszyńca, Nowogrodu i Ostrołęki dojeżdżali księża na spowiedź wielkanocną oraz do udzielania Sakramentów Św. i innych posług religijnych.

        W 1740 r. powstała parafia w Kadzidle. Kościół drewniany wybudowano staraniem starosty Jana Małachowskiego - 15 października świątynię konsekrowano. Pierwszym proboszczem był ks. Idzi Długołęcki - były wikariusz ostrołęcki. Granice parafii nie były ściśle określone. W kościele tym pracowali ks. Idzi Długołęcki, ks. Franciszek Puchalski, ks. kan. Maciej Szwejkowski

        W 1778 r. w Lipnikach została zbudowana kaplica, która w 1838 r. dn. 12 maja została zamieniona na kościół parafialny. Lipniki odłączono od parafii w Kadzidle.

        W 1783 r. ks. kan. Marcin Szwejkowski buduje nowy kościół drewniany, ponieważ kościół drewniany z roku 1740 był zbudowany bez fundamentów i groził zawaleniem. W tym kościele pracowali ks. Maciej Sułkowski 1804-1822, ks. Kacper Milewski 1822-1845, i ks. kan. Tomasz Suski 1845-1872, który buduje nowy, również drewniany kościół w roku 1860 i sprowadza nowe organy.

        W 1872 r. przychodzi z parafii Zuzela nowy proboszcz ks. prałat. Konstanty Rejchel, i rzuca hasło budowy kościoła murowanego. Trzeba zaznaczyć, że to były bardzo trudne czasy - susza. Zakłada cegielnię w Dylewie i Kadzidle. Przygotowuje projekty i materiały. W latach 1881-1886 buduje nowy murowany kościół w stylu neobarokowym pw. Ducha Świętego, który został konsekrowany w roku 1887. Kościół drewniany przeniesiono do Dąbrówki, gdzie stoi do dziś.

        Ksiądź Rejchel pracował w parafii w latach 1872-1900. Buduje plebanię w latach 1886-1887. W roku 1900 przybył do pracy ks. Stanisław Bosacki - pracuje do roku 1905. Zakupuje duży obraz MB Częstochowskiej do głównego ołtarza w roku 1901, a w roku 1904 obraz Matki Bożej Anielskiej do głównego ołtarza. Tym obrazem zasłania się otrarz MB Częstochowskiej.

        W roku 1905 przybywa do parafii ks. kan. Michał Turowski i pracuje w parafii do roku 1918. W latach 1908-1909 kościół malowali uczniowie Matejki Emil Lindeman i A. Dowmond. Ks. Turowski sprawia też spiżowe dzwony. W roku 1915 wieże kościoła zostały zniszczone, dzwony zrabowane. W roku 1918 do pracy w parafii przybywa ks. Jan Michnikowski i przebywa do roku 1922. Odbudowuje zburzone wieże.

        Ks. kan. Klemens Kuliński 1922-1934 sprawia nowe dzwony, które zawiesza w dzwonnicy obok kościoła. Buduje dom ludowy, który stoi jeszcze przy ulicy Kościuszki. Ks. Czesław Ostrowski 1934-1938 buduje drewniany wikariat.

        W latach 1938-1940 w parafii pracował ks. Antoni Gerwel - aresztowany w czasie II wojny światowej zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym.

        Osierocona parafia Kadzidło przez 6 lat wojny była bez opieki duszpasterskiej. Ludzie sami chrzcili dzieci, sami żenili się i grzebali umarłych. Żyli bez Sakramentów Św. Gorliwi tylko śpieszyli do sąsiednich parafii. Zadrożny Franciszek z Kierzka uzyskał pozwolenie na otwieranie kościoła w niedzielę. Zbierał wiernych i przewodniczył im w nabożeństwach prywatnych. (...) Przez kilka niedziel w czasie nabożeństwa była tylko znikoma garstka wiernych.

        Przez 6 lat okupacji niemieckiej w kościele składowano siano, słomę, zboże, jednak naczynia liturgiczne pozostały nietknięte. Natomiast w czasie frontu po przepędzeniu Niemców opryszki z armii "naszych oswobodzicieli" splądrowali cały kościół, pozabierali całą bieliznę lnianą z ornatów, zostawili tylko 19 burs i manipularzy i parę porwanych ornatów bez podszewek.(...)

        W czasie ostatniej wojny, jak i podczas pierwszej wojnie światowej Niemcy zrabowali 2 duże spiżowe dzwony. Ks. proboszcz zawiesił w dzwonnicy drewnianej, stojącej koło grobowca ks. K. Rejchla kilka sygnaturek. Gdy dowiedział się, że można kupić w Poznaniu dzwony sprzedał szybko swoje maszyny: młockarnię, wialnię i kierat, pojechał i przywiózł dzwon spiżowy (1947 r.). W czasie wojny przez 6 lat nie nauczano katechizmu. Zebrało się kilka tyś. dzieci i młodzieży do I Spow. i Komunii Św.

        21 sierpnia 1947 r. odbyła się wizytacja pasterska. Ksiądz biskup Cz. Rydzewski, Sufragan Łomżyński przyjechał w otoczeniu banderii konnej i rowerzystów. Brama powitalna była wystawiona przy krzyżu, na drodze do Lipnik. Do sakramentu bierzmowania przystąpiło 4600 dzieci. J. E. ks. bp. wizytował parafię przez 3 dni. Chór Kościelny urozmaicił pobyt J. E. ks. bp. akademią, na którą złożyły się pieśni religijne i regionalne, deklamacje oraz gawędy kurpiowskie. W 1947 r. ks. prob. Mieczysław Mieszko zmienił dach na plebanii. Zdjął blachę żelazną, malowaną i mocno podziurawioną, a położył ocynkowaną po stronie południowej, a od strony północnej na połowie dachu żelazną, ze względu na brak środków finansowych. Dokonano gruntownego remontu wewnątrz plebanii. Pomalowano ściany, dorobiono drzwi, okna i pomalowano je olejną farbą.

        W 1948 r. ks. prob. M. Mieszko postanowił założyć orkiestrę. Na zakup instrumentów zebrano w czasie przedstawień "Wesela Kurpiowskiego" i jasełek 18 396 zł, tj. tyle, ile wynosiła miesięczna pensja urzędnika państwowego. Powoli, okazyjnie kupowano instrumenty. Orkiestrę prowadził chórmistrz organista Cyryl Gawroński, który pracował w Kadzidle od 1914 r.